Affınıza sığınarak bugün köşeden spor namına tek bir kelime edemeyeceğim. İçim kan ağlıyor, içimiz yanıyor. Söylenecek çok şey var ama hepsi boğazımda düğümleniyor. Ellerim o kelimelere gitmiyor. Yazarken ağlıyorum. Okurken gözyaşlarımı tutamıyorum. Düşünüyorum bir türlü eski neşemi bir daha sanki bulamayacak gibi hissediyorum. Askerlerimiz, canlarımız, evlatlarımız şehit edildi. Acımız ne kadar büyük ki ifadelere sığmıyor. Her birinin ayrı ayrı hayat hikâyeleri vardı. Aslanlarımız, kahramanlarımız hainlerin kahpe pusuları ile hayallerine, ailelerine kavuşamadan ebediyete gitti.
Daha gencecik yaşta şehit olan kardeşlerimiz, daha ne hayalleri ne rüyaları vardı. Ama hain saldırı sonrası onlar cennete gittiler. Ne büyük hayalleri vardı, vatanı görevlerin, yapıp hepsi tek tek ailesine memleketine kavuşmak için adeta gün sayarken onlar alçakların saldırıları sonucu şehit edildiler. Yok, olan hayaller, evine ocağına ateş düşen aileler. Ne diyelim Allah bir daha böyle acılar yaşatmasın.
Olay günü oradaydım ve geç saatlere kadar mesleğim gereği takip ettim. Gerçekten çok zor bir gündü. Bir yandan işimi yapmaya çalışırken bir yandan içim yanıyordu. Yapılan bir haince, kahpece saldırıyı bir kez daha kınıyorum. Tüm Türkiye olarak bir birimize daha iyi sarılıp, kenetlenip bunları kazımak ve son terörist ölene kadar mücadelemizi sürdürmemiz gerekir.
Biz Türk´üz
Biz biriz
Vatan uğruna canımızı veririz.
Buradan kahraman askerimizi rahmetle, minnetle anıyorum. Yaralı olan gazilerimize acil şifalar diliyorum.
1´inci Komando Tugayı´nın duvarında yazdığı gibi?
Güçlüyüz
Cesuruz
Hazırız.
