İletişim, kişiler arası gerçekleşen duygu ve düşünce aktarımı aynı zamanda davranış ve bilgi alışverişidir. Sosyal çevrede ve hatta yaşam belirtisi olan her yerde verimli bir ortam oluşturmak, sağlıklı yaşam alanını korumak için gerekli olan tek şey iletişimdir. Bu durumda iletişim, kişinin ruhsal, bedensel ve yaşamsal ihtiyaçlarını karşılamada da oldukça gereklidir. Anlaşılan o ki toplumsal normları, kişisel hayatı ve insan gelişimini olumlu yönde etkileyen araçtır iletişim.
Peki yalnızca iletişim yeterli midir? Ya da her iletişim gerçekten sağlıklı mıdır?
İletişim çerçevesinde tabii ki ortak bir dilin olması gerekir. Ancak şöyle bir bakıldığında kurulan her iletişimin olumlu olmadığını görüyoruz. Örneğin birini yumruklar eşliğinde hırpalamak ya da dümdüz kafa atmak bile bir iletişim şeklidir. İşte tüm mesele bu noktada dalgalanıyor. Amacımız etkili iletişimse şayet, bunun için gerekli olan öncelikle saygı ve sonrasında karşı tarafın da bir birey olduğunu, duygularını kendi düşünceleriyle ifade edebilme hakkına sahip olduğunu kabul etmek.
Belki de düğümün çözüm noktası bu ikisidir. Düğüm çözmeye devam edecek olursak bence kendini tanımak, karşı tarafı etkin ve ilgili şekilde dinlemek, yargılayıcı olmamak, empatik olmak, kişi eleştirmekten ziyade çözüm odaklı olmak ve beden dili, göz kontağı, hitap ve ses düzeyini doğru dozda kullanmak bizi etkili iletişimin müthiş bir parçası haline getirecektir.
