Böyle olacağı maçın başında belliydi; zira iki takımın da teknik direktörü dersini bi tamam iyi çalışmış, analizini yapmış ve öğrencilerini sıkı sıkıya tembihleyerek sahaya sürmüş. Hal böyle olunca, futbol orta alanda düğümlendi.
Özellikle ilk 45 dakika içinde pozisyon zenginliği adına kayıp zamanlar yaşandı. Yaşanması da doğaldı. İlke olarak ?Önce kaybetmeyelim, rakibi durduralım? felsefesi hem Kayserispor, hem de konuk Ç.Rize adına geçer akça bir durumdu. Oynamaktan çok, oynatmama ve bulunacak kontradan bulunacak bir golün maçın kırılma anı olacağını iyi bilen takımların bu kontrol tercihi, sahaya çok olumlu yansımaları getirmedi, şiş de yanmadı, kebap da yani? Nitekim, az pozisyonla geçilen ilk yarının ardından maç 65. Dakikadan sonra başladı.
Bu dakikadan itibaren Kayserispor´da Teknik Patron Tolunay Kafkas, Ç.Rize´de ise Hikmet Karaman´ın dokunuşları oyuna ivme kazandırdı. Kazanmayı daha çok isteyen Kafkas, elinde avucunda ne varsa kazanmak adına sahaya sürdü. Bence doğru da yaptı? Deniz, Ömer Bayram ve Biseswar yerine, Oğulcan, Yakubu ve Diego değişikleri direkt olarak golü hedefleyen hamlelerdi. Kayserispor, pozisyon da buldu ama gol gelmedi. Tabii ki rakibin de tehlikeli olduğu anlar yaşandı. Hele Furkan´ın çizgiden çıkardığı bir pozisyon var ki, herkesin yüreği ağzına geldi.
Artık maçın son çeyreğine gelinirken, üç puan için yüklenen Kayserispor´un golü bulması işten bile değildi ama bir çok pozisyonda tercih hataları meşin yuvarlağın Itandje´ın koruduğu kalenin üç direğinin içine gitmesine engel oldu.
Sonuç itibariyle Kayserispor evinde kazanamama alışkanlığını devam ettirdi.
Dün gece sarı-kırmızılı takım kötü oynamadı ama üçüncü bölgede yine yetersizdi. Daha doğrusu son vuruşlar ve yanlış tercih maçın berabere bitmesinde en büyük etken oldu.
İşin özeti şu; Kayserispor takım olarak biraz daha kendini geliştirmek zorunda. Başka çıkışı yok bu işin.
