Sahipsiz ve kimsesiz takım, bu durumu sahaya yansıtırsa, lamı-cimi yok, olacağı budur.
2 ayı aşkın süredir, takıma başkan bulamayan, ödemeleri yapılmayan, diğer bir deyimle kaderine terk edilen Kayserispor, dün İzmir deplasmanında Karşıyaka’ya, karşı koyacak mecali kendinde bulamadı. Bu kafayla bulamazdı da…
Sahipsizliğin sahaya sirayeti açık ve net biçimde ortaya çıktı. Diğer bir deyimle, kızını başı boş bırakırsan, ya davulcuya, ya zurnacıya kaçar durumu bilfiil gerçekleşti. Oysa bu maça çıkmadan önce liderliği garantileyen, kazanması durumunda ise avantajını maksimum seviyeye taşıyacak olan sarı-kırmızılılar, bitap bir futbol anlayışını sahaya yansıtınca, İzmir’in Kaf-Kaf’ı korkarak çıktığı 90 dakikadan hiç beklemediği bir galibiyetle ayrıldı…
Futbolcuları buradan tek tek eleştirmek mümkün…
Hatta iyiydi diyebileceğimiz tek bir isim bile yok Kayserispor adına… Fakat, bu çocukları alıp yerin dibine batırmaya da kimsenin hakkı-hukuku yok…
Kardeşim, bunca yalnızlığın içinde, adeta “Ne haliniz varsa görün” denilen takımın, geldiği-bulunduğu nokta bile başarı…
Şehir bu denli sırtını dönmüşse, sahipsizlik kimsenin umurunda değilse… Eee, ne bekliyorsunuz siz hala… Olacağı budur işte…
Geldi, geliyor… Oldu, oluyor derken, söylenecek kelimelerin bittiği yeri çoktan geçtik… Bıçak kemiği deldi, geçti… Eseriniz budur, üzerine alınanlar övünebilir…
Bu saatten sonra daha da, geldi-gitti gibi tribüne oynayacak cümleler kurulmaya devam edecekse ve beklentiler cevap bulmayacaksa, Kayserispor’dan bir şey olmaz…
Hadise basit; ya bu takıma sahip çıkılacak, gereken yapılacak… Ya da yok oluş başlayacak… Başka hiçbir şey yok. İşin özeti budur!
