Milli takımın İzlanda karşısında aldığı farklı yenilgi tüm ulusu üzüntüye boğsada büyük bir gerçeği tüm çıplaklığı ile yüzümüze çarptı. Türk futbolunun son yıllardaki kimliksiz, kişiliksiz yapısı, her geçen yıl iyi sonuçlar yerine kötü sonuçlar olarak yüzümüze çarpılıyor.
********************
Ülkemizde sokağa çıkıp yüz kişiye sorduğunuzda bile İzlanda`yı harita üzerinde gösterebilecek kişi sayısı bir elin parmaklarını geçmezken, yaklaşık 350 Bin kişilik nüfusu ile bir ada ülkesi olan bu sarışın insanlar aslına bakarsınız bize en güzel dersi verdiler. Türkiye`nin kendisini dev aynasında gördüğü futbol arenasında herşeyin etiket olmadığını, düzenli ve geleceğe dönük yatırımlar olmadığı takdirde kendini büyük futbol ülkesi görenlerin ne hallere düşebileceğini anlattılar.
********************
Türk futbolu hakkında söylenen güzel şeylerin artık ``Şehir efsanesi`` kıvamına geldiği günümüzde öncelikle futbol kültürü, futbol bilgisi ve futbol kimliği ile yetişen sporculara ihtiyacımız olduğu gerçeği ortaya çıktı. Türkiye`de yetişen ve ne oldum cehaletine karışan oyuncu topluluğu ile Almanya`dan devşirdiğimiz gurbetçilerin mayasının uyuşmadığ ortada. İki ayrı kültürde yetişen oyuncuların kaynaşamadığını İzlanda birkez daha gsöterdi bizlere.
********************
Oysa ki nüfusu Kayseri`den bile az olan İzlanda, yıllardır sürdürdüğü sağlam futbol politikasi ile kimlik sahibi, bir futbol nesli yetiştirdi. Çantada keklik görülen İzlandalılar, takımın nasıl olması gerektiğini, futbolcunun takıma nasıl adapte olacağını gösterdiler aslında.
********************
Yaklaşık nüfusu 350 Bin olan bir ülkeden hiçbir devşirme sporcu almadan öz kaynakları ile deyim yerindeyse ``Taş`` gibi bir takım oluşturmanın püf noktalarını gösterdiler bir anlamda. Tüm bu gerçekler yan yana koyulduğunda Türkiye ve İzlanda teknik adamlarının aldığı ücretleride yan yana koymakta yarar var sanırım!
