Türk futbolunun duayen isimlerinden, Beşiktaş`ın Onursal Başkanı, eski milli futbolcu Süleyman Seba dün ebediyete uğurlandı.
Türk futbolunun ulu çınarlarından biri daha veda etti.
Rahatsızlığı nedeniyle bir süredir tedavi gördüğü hastanede önceki gün hayata gözlerini yuman Türk futbolunun unutulmaz ismi ölümü ile yine Türk sporuna dostluk ve kardeşlik duygularını hatırlattı. Tıpkı yaşarken yaptığı gibi.
Bizim gibi orta yaşta bulunanlar Süleyman Seba`nın başkanlık yaptığı dönemlerini iyi hatırlar.
Son dönemlerde her ne kadar rekabette Fenerbahçe ile Galatasaray`ın gerisinde kalmış gibi görünsede Süleyman Sebalı dönemler Beşiktaş`ın altın çağlarıydı.
İngiliz Teknik Direktör Gordon Milne`yi göreve getirmesine rağmen bekleneni veremeyen takım, her geçen yıl daha iyiye gitmiş ve üst üste üç sezon şampiyonluk ipini göğüslemişti.
Dile kolay, tam üç şampiyonluk. Ama bu başarının baş mimarı olan süleyman Seba`nın bir gün olsun çıkıpta demeç verdiğini, rakiplere göz dağı verdiğini veya rakiplere gönderme yaptığını ne duyduk ne gördük.
Mecburiyetten verdiği demeçlerde bile bir beyfendinin nasıl olması gerektiğini öğretti herkese. Paranın herşey olmadığını herkese ispat eden yegâne isimlerden biriydi.
Beşiktaş`ı Beşiktaş yaparken kimseyi üzmedi, rakibine saygısızlık yapmadı. Aksine hep rakiplerini onore eden bir yanı vardı ki bu günlerde en ihtiyaç duyduğumuz erdem değil midir?
Bugünün ``Herşeyi ben bilirim, Astığım astık, kestiğim kestikçi`` başkan anlayışından uzak bir gün ne hocası ne futbolcusu ile ters düştü.
Başkan gibi başkanlık yaptı. Görevini bıraktıktan sonra bile erdemleri hep el üzerinde tutuldu.
Cenazesinde bile insanları birleştirici, kucaklayıcı tavrı ön plana çıktı. Her kesimin büyük saygı duyduğu Süleyman Seba, sonsuzluğa uğurlanırken, üzüntüm, o geçmiş günlerdeki güzel, erdemli isimlerin bir daha gelmemek üzere aramızdan ayrılması.
Nur içinde yat Büyük Başkan!
