Sabırla ve zorlukla yürütülen, her gün türlü türlü olaylarla gününü geçiren gazetecilik çok zor bir meslekle birlikte içten gelen bir hareketlilik ve istekle yıllarını alıyor insanın. Akıp giden yılların arkasından baktığında insan bu meslekte adeta yaşlandığımın hissediyor. Meslek ahlakına, tarafsızlık ilkesini esas alarak bu yolda ilerlemek benim en büyük hayalimdir. Zor hem de çok zor. Şartlar ağır. İmkânlar yetersiz. Yerel bir gazetenin hangi şartlarda nasıl okuyucuların karşısına getirildiği az çok bilinmekte. Yorulsak ta, üzülsek te, kırılsak ta, bıkmadan sıkılmadan bir mücadele içerisinde olduğumuzu artık mesleğin ilkesi olarak kabul etmiş bulunmaktayız. Belki benim önümde uzun yıllar var, belki bu mesleğin kimliğini daha uzun yıllar kullanacağım. Şartlar belki daha da ağırlaşacak ama ben bu mesleği yapmak için mücadele edeceğim. Ülkemizin üzerinde kara bulutlar dolaşıyor. Şehit haberlerini maalesef hemen hemen her gün okuyoruz, yazıyoruz. İçimiz yanıyor. Kahroluyoruz. İşte bu şartlar maalesef ülkemizde daha da ağırlaşıyor. Günümüzün hangi olayla geçeceğini düşünür hale geldiğimiz bu günlerden kurtulacağımız inancı ile yaşıyoruz. Türkiye genelinde 10 Ocak çalışan Gazeteciler günü nedeniyle bir kutlama bir bayram olmayacağını kesin. Şehitlerimiz varken, acımız büyükken kimsenin bayram yapacağı olmasa gerek. İnancım ülkemizin daha iyi olacağı, mesleğimizin de iyi şartlar getireceği düşüncesi ile. Kalın sağlıcakla ve iyi haberlerle?
