KENDİMİ CEZALANDIRDIM!

Kaç yaşındasın?

27 yaşındayım..

Kaç yıldır kullanıyorsun?

4 yıl oldu?

İlk tanışman nasıl oldu?

Dünyanın başıma yıkıldığını hissettiğim bir anda kardeşim vermişti. Bir anda dünyanın en dertsiz, en rahat ve en mutlu insanı oluvermiştim. Bir anda parmak uçlarımdan sızıp bütün bedenimi ele geçirmişti. Bunu anlatmak çok zor. Sadece yaşadığın zaman anlayabiliyorsun. Yalanda olsa hayatım boyunca yaşadığım en güzel 6-7 saatti. Ve ben 27 yılık hayatım boyunca belki de hiç bu kadar mutlu olduğumu hissetmemiştim. Çünkü o yalanı 6-7 saatlik zamanda tam manasıyla gerçek gibi yaşadım.

İlk kullandığın madde ne idi?

Ekstazy kullandım ilk defa. Ama kullandığın zaman aynı anda sigara yani esrarda içiyorsun.

Neden?

Etkisinin daha uzun sürmesi içinmiş. Bende bilmiyordum ama kullandıkça öğreniyorsun. Hepsinin farklı farklı kullanım şekilleri var. Birde sürekli sıcak ve şekerli içecek tüketiyorsun. Vücutta ki ısı oranın arttıkça etkisi de artıyor.

Çareyi neden bu maddelerde aradın?

Hayatım alt üst gidiyordu o dönemde. İlk denemem merakımdan biraz. Arkadaşlarımın rahatlarsın, mutlu olursun söylemleri de oldukça etkili oldu tabii. Bir, iki, üç derken gitti. Nasılsa bağımlı olmam psikolojisine giriyorsunuz bir zaman sonra. İçinizde bağımlı olmaya doğru hızla ilerlediğinizi bilseniz de bunu asla kabul etmiyorsunuz.

Hayatında ne gibi değişiklikler oldu?

Gündüzleri uyuyor geceleri yaşıyordum. İlk defa kullandıktan sonra inanılmaz bir enerji hissettim. Hayatımda kendimi hiç bu kadar özgüven sahibi hissetmemiş, hatta hiç bu kadar uzun konuşmamıştım. Ancak ertesi gün olduğunda bir daha o hapları almadan kafamı kaldıramayacakmışım gibi hissediyordum. İnanılmaz bir yorgunluk hali...

 

Ama devam ettin?

Evet ettim. İlk sıralarda bir tane alıyordum yetiyordu. Sabaha kadar uyumadığım gibi, ertesi gün boyunca dayak yemiş gibi hissediyordum. İlk sıralarda uzunca zaman dilimini uyumadan geçirebiliyordum. Sonrasında sabah olduğunda uyumayı öğrendim.

Sonrasın da ne oldu?

Bir tane yetmedi. Hapı aldığım zaman yanında esrarda kullanmaya da başladım. İlk zamanlar 5-6 saat süren etkisi 2-3 saate düşmeye başladı. Sonra da yavaş yavaş ilerledi işte. Bir gece de üç tane aldığım günler oldu? Kendimi çok mutsuz hissediyordum, çaremi derseniz değildi biliyordum ama almaya devam ettim?

Neden bu kadar mutsuzdun?

Annemi çok küçük yaşta kaybettim. Babam tekrar evlendi. Üvey anneleri bilirsiniz. Bilmiyorum belki iyileri de vardı ama bana denk gelen sanırım en kötüsüydü. Hayatım boyunca yaşadığım en büyük acıları yaşattı bana.

Ya baban ona anlatmadın mı?

Anlatmaz olur muyum, elbette anlattım ama o hep geçiştirdi. Bazen kızdı ona, ama sonra hep unuttu. Belki de onun için zaman içerisinde de babamdan da nefret ettim. Kendi iç dünyama döndüm. Hiçbir şekilde olanı biteni anlatmamaya başladım. Buda ilerleyen zaman içerisinde zaten psikolojimi bozdu. Annemi çok özlüyordum, özledikçe de kendimi dışarıya atıyordum. Arkadaşlarımla vakit geçiriyor dünyayı umursamıyorum.

Pişmanlıkların olmadı mı?

Olmaz olur mu oldu tabii. Hem de çok. Ama bir zaman sonra onları cezalandırdığımı düşünüyordum. Oysa cezalandırdığım kendimdi?

Tam manasıyla kullanmaya başladığın dönemde ne tür değişiklikler oldu?

İlk olan uykusuzluk ve iştahsızlık. Üç gün boyunca hiç yemek yemeden durabiliyordum mesela. Sonra arkadaşlarım tatlı içecekler içmemi söyledi. Kendimi zorlayarak içiyordum, yaşayabilmek için. Eğer bir gün almazsam hapı o gün uyumak için yatıyordum ama ne mümkün. Çok derin bir uykuya daldığınızı düşünüyorsunuz sonra kâbuslar başlıyor ve uyanıyorsunuz. Saate bakıyorsunuz uyuyalı on ya da on beş dakika olmuş sadece. Bir de psikolojiniz var tabii. Kafanıza bir şeyi takıyorsunuz ve asla ondan kurtulamıyorsunuz. Beyniniz sürekli onunla meşgul oluyor. O düşünceden farklı hiçbir şeye odaklanamıyorsunuz.

Tabii buda hayatını olumsuz etkiliyor?

Elbette, örneğin çalışamıyorsun. İşe gidiyorsun yapman gereken şeyler var ama aklın bambaşka yerde. Yemek yiyememenin ve uyuyamamanın da çok etkisi varda. Aklını, mantığını kaybetmiş gibi oluyorsun sonrasında da zaten öyle bir an geliyor ki iş hayatın tamamen bitiyor.

İş hayatın bitince ne yaptın? Bu haplar için para gerekli?

İş yerinden ayrıldığımda tazminatımı almıştım. Ama atalarımızın bir lafı var ya, ?Hazıra dağ dayanmaz? aynen öyle. Cebinde biraz fazla paran olunca aralıksız alıyorsun çünkü. Neredeyse 48 saat. Para var, hapların devamı var. Yanında da sana yandaşlık edecek üç beş arkadaşında var. Param bitene kadar bol bol kullandım. Bitince de evden almaya başladım. Evden de gelmemeye başlayınca arkadaşlardan. Ondan sonra öyle bir borcun içinde buldum ki kendimi tekrar işe girmek zorunda kaldım.

Kolay oldu mu tekrar iş bulman?

Hayır, hiç kolay olmadı. Çünkü görüntü olarak çok fazla değiştim bu dönemde. Yüzüme bakmak istemiyordum. Ne kadar makyaj yaparsanız yapın saklayamıyorsunuz. Belki sıradan normal insanlar anlamaz ama bu maddeleri denemiş ya da bilgisi olanlar, sizin önce ki halinizi bilen kişiler kullanıcı olduğunuzu anlayabilirler. Birkaç arkadaşım iş bulamadığı için farklı yollara bile başvurdu.

Nasıl farklı yollar?

Bedenleri karşılığında aldılar. Bir yerden sonra zaten ya satıcı olmak zorundasınız, ya da kolay para kazanmanın yolunu bulmak. Bir bayan içinde en kolay para kazanmanın yöntemi bedeni. Ama ben düşmedim o hataya. Geldiğim son noktaydı.

Vazgeçtiğin nokta da burası mıydı?

Aslında evet. Tam bu noktada bırakmaya karar verdim. Bu illet için kendi bedenimi vermek çok ağırdı. Asla yapmamalıydım. Hemen vazgeçmem gerekiyordu ve vazgeçtim. Ama bir süre?

Ne kadar süre ile vazgeçtin?

İlk altı ay hiç kullanmadım. Tekrar işe girdim ve çalıştım. Ama sonra kendime yenik düşüp aldım. Sigara bağımlılığı gibi bu. Bir tane alıyım bir daha almama diye düşünüyorsunuz ama öyle olmuyor. Arkası mutlaka geliyor.

Halen kullanıyor musun?

Eskisi gibi olmasa da evet. Önceden iki günde bir alıyorduysam şimdi on beş günde bir, bazen de üç hafta da bir alıyorum. Ama onu da bırakacağım inşallah.

Hayattan beklentilerin neler peki?

Bundan sonrası için elbette hayatımı bir düzene koymak istiyorum. Bunun içinde ilk olarak bu maddelerden vazgeçmem gerek. Çabalıyorum kendim için. Eğer kullanmaya devam edersem birkaç yıla tanınmaz hale geleceğim gibi, etrafımda da kimse kalmayacak. İçtikten sonra her şeyi unutsam da, kendime geldiğim de acılarımla tekrar karşı karşıya kalıyorum. Yani çare değil.

Gençlere ne söylemek istersin bu konuda?

Ben, arkadaşlarım ve çevremdeki kullanıcılar hep aynı yanılgıya düştü. Asla bir kereden bir şey olmaz deyip başlamasınlar. İlk başlarda çok eğlenceli olan o saatler bir zaman sonra ıstıraba dönüşüyor. Maddi ve manevi olarak insanı bitiriyor. Acılarınızın geçtiğini düşünürken, üzerine yenilerini ekliyorsunuz ki kat be kat artıyor. Tek tavsiyem uzak durmanız?

 Röportaj:Berna Utaş Utangan